Spiegeltje, spiegeltje...

scroll down for english.
Wat zie ik als ik in de spiegel kijk?

wel eerlijk beantwoorden he Anna :)

Ik zie een vrouw van middelbare leeftijd,

met hier en daar een beschadiging

en

oooh, zie ik daar ook een rimpeltje of twee?

ach weet je, Ik heb in mijn leven al zoveel meegemaakt
veel mooie momenten, om te koesteren
veel nare dingen ook, geweld, bedreigingen en ook stalking,

logisch toch,

dat daar zichtbare en onzichtbare beschadigingen van overgebleven zijn?

Al van kinds van aan, dragen we allemaal een rugzak met ons mee,

Ik denk wel eens dat we daar mee worden geboren.

Een onzichtbare rugzak... maar het gewicht is voor jezelf overduidelijk te voelen

en naarmate de jaren verstrijken word die rugzak alleen maar zwaarder en zwaarder.

In die rugzak stoppen we vanalles wat ons pijn en verdriet heeft gedaan.

alle tegenslagen, alle mensen die ons bedrogen en/of bedonderd hebben

en soms is die rugzak zo zwaar, eigenlijk veel te zwaar om met ons mee te zeulen,

toch doen we dat, iedere dag weer.

Ik heb in de afgelopen 10 jaar geleerd,

om in plaats van een grotere rugzak aan te schaffen.

een gaatje in de onderkant van die onzichtbare rugzak te maken... 

Het was een moeilijke strijd en heeft mij tot de rand gebracht,

Werkelijk!!

maar het mooie ervan was, dat ik daarna opgelucht kon ademen

Ik was van veel dingen bevrijd, mijn last werd vele malen lichter!
nu is die rugzak tenminste dragelijk!!

Je ontmoet in je leven heel wat verschillende soorten mensen.

met de ene raak je mee bevriend, soms maar voor een tijdje,

weer anderen blijven vrienden tot je laatste dag.

Sommige mensen zijn lief en vriendelijk en daar leer je wat van

sommigen zijn vals en gemeen en ook daar leer je natuurlijk van.

Je hele leven is een leerproces

en hetgeen mij pijn en verdriet heeft gedaan?

Ik heb door de jaren heen geleerd om niet overal een 'ding' van te maken

Ik laat het nu veel eerder los

Ik vergeef mensen makkelijker dan voorheen.
hoe moeilijk soms ook!
want als je niet vergeeft? dan verdwijnt het langzaam

naar onderen, in die rugzak

en daar kan het jaren en jaren lang blijven sudderen.
Met de jaren, voel je je steeds bozer en verdrietiger, 

soms weet je niet eens waarom je je zo voelt.

Als je je de tijd neemt en in een spiegel kijkt 

en dan wel eerlijk tegen jezelf zijn he,

dan weet je vast wel wat je zo boos maakt..
daar zou je iets aan moeten veranderen, anders ga je er onder door gebukt

en daar is het leven veel te mooi voor.

Ik heb het er niet voorover om mijn hart hard te laten maken
waar ikzelf veel last van heb, 

die ander voelt het niet toch niet zo
en hun gevoelens zijn dan ook niet mijn pakkie an..
dit gaat over MIJN rugzak, MIJN eigen leed en verdriet!!

Die ander heeft geen macht om mij te veranderen,
geen toverstafje om mij ongelukkig en verdrietig te maken.
als ik dit verdriet toesta in mijn hart,
dan geeft ik die ander in feite die macht
en dat kan ik mezelf niet (meer) toestaan!

Mijn conclusie is;
Ik wil perse gelukkig zijn, 

Ik wil zonder een masker op, in die spiegel kunnen kijken.
Ik wil tevreden zijn met hetgeen ik in die spiegel zie,

vooral tevreden over mezelf!!

Door al hetgeen ik heb meegemaakt

en geloof mij, dat waren soms hele moeilijke tijden

maar terug kijkend op alle jaren
heeft het mij gemaakt tot de persoon die ik nu ben geworden..

en nu kan ik zeggen zeggen dat ik vooral die laatste 10 jaren 

heel gelukkig en tevreden ben!

ook dát zie ik in mijn eigen spiegelbeeld terug.

Ik zie een tevreden persoon, beetje vermoeid soms,

met lichamelijke klachten en pijn,

niet wetende hoelang nog te leven

maar geen enkel mens weet of die morgen nog wakker word, toch?

alleen diegene die niet ziek zijn hebben meer kans

maar in ieder geval...

Tot die tijd wil ik blijven wie ik ben

een mooi mens, een kunstenares, een genieter, een dierenvriend.
Geniet van je dag!! elke dag!!

art by The Psyche by Berthe Morisot

-------------------------------------------------------------------------------------------
What do I see when I look in the mirror?
please answer honestly Anna :)

I see a middle-aged woman,
with some damage here and there
and
oooh, do I see a wrinkle or two?

Ah, you know, I've already seen so much in my life
many beautiful moments, I cherish
lots of nasty things too, violence, threats and also stalking,
logically,
there are visible and invisible damages left over?

From childhood on, we all have to carry a backpack on our back,
sometimes I think that we are born with that.

An invisible backpack ... but the weight is clear to yourself
and as the years passes by, that backpack only becomes heavier and heavier.

we put everything in it what hurt and grieved us,
all setbacks, all those people who have deceived and / or fooled us
and sometimes that backpack is so heavy, actually too heavy to carry with us,
yet we do this every single day.

I have learned in the past 10 years,
instead of to purchase a larger backpack.
to make a little hole in the bottom of that invisible backpack ...
It was a difficult fight and it brought me to the edge,
Really!!

but the beauty of it was that I could breathe afterwards
I was freed from many things, my burden became many times lighter!
now my backpack is bearable at least!!

You meet a lot of different types of people in your life.
with some you become friends with, sometimes for a while,
others remain friends until forever.

Some people are sweet and friendly and you learn something from that,
some are fake and mean and of course you learn from them too.

Your whole life is a learning process
and the people who done me pain and sorrow?

I have learned over the years not to make a 'thing' of everything
I release it much earlier, let it fly...
I forgive people easier than before.
how difficult is it sometimes!

because if you do not forgive?  then it slowly disappears
down, in that invisable backpack
down there it could continue to simmer for years and years.
With the years, you feel more and more angry and sad,
sometimes you do not even know why you feel that way.

If you take your time and look in a mirror
and be honest with yourself,
then you probably find out what makes you so angry ..
you should change something about that,
otherwise you will suffer from it for a long time after
and life is too good for that.

I did not want to make my heart hard
which makes only myself miserable,
the other person does not feel it that way
but that is their problem..
this is about MY backpack, MY suffering and sadness!!

That other person has no power over me, others can not change me,
they have no magic-wand to make me unhappy or sad.
only if I give them that power,
but I won't do that anymore!

My conclusion is;
I want to be happy,
I want to be able to look into that mirror without a mask.
I want to be content with that I see in the mirror,
especially satisfied with myself !!

Because of all I have experienced
and believe me,there where very difficult times  sometimes
but looking back at all those years
it made me the person I have become now ..

and now I can say say that I am, very happy and satisfied!
especially those last few years.

I also see that back in my own reflection.
I see a satisfied person, sometimes tired,
with physical complaints and pain,
not knowing how long to live
but no one knows if they will wake up tomorrow, right?
only those who are not ill are more likely.

but in any case...
Until then, I want to stay who I am
a beautiful person, an artist, enjoying every day, an animal/nature lover.
Enjoy your day!! every day!!